Ik ben opgegroeid in Amersfoort en wist op de basisschool al dat ik graag naar de VU Amsterdam wilde gaan. Ik was daar een keer met een vriendinnetje geweest omdat haar moeder daar werkte en voelde aan alles, hier kom ik terug. Hier wil ik later ook studeren.
Uiteindelijk mocht ik tot mijn verdriet niet naar het Gymnasium. Waarschijnlijk was dat een goede keus, alleen kon ik deze droom wel vergeten. En dat deed ik.
Na het behalen van mijn Bachelor wist ik niet goed wat ik wilde worden. Er was zoveel keus. Als de wereld aan je voeten ligt is die wereld soms wel erg groot. Ik koos ervoor mijn keuzemoment uit te stellen en een half jaar op reis te gaan naar Azië. Ergens tijdens mijn reis realiseerde ik me dat mijn favoriete vak op het HBO marketing was dus daar zou ik iets in zoeken. Eenmaal thuis zocht ik naar startersfuncties voor marketeers en opeens stond daar: Master Marketing aan de VU Amsterdam. Zonder het me te realiseren was het een optie geworden om naar de VU te gaan. Even twijfelde ik want ik mocht niet meteen het masterjaar in, ik moest een pre-master volgen. Alleen wanneer een kans die past bij een droombeeld van vroeger zo pontificaal voor me staat, kan ik niet anders dan het diepe in springen. Met 1000 vragen: van 'kan ik het wel' tot aan 'wil ik dit wel echt'.
Op de eerste lesdag kregen we statistiek en daarna heb ik huilend mijn moeder opgebeld dat ik geen enkel woord had begrepen. De dingen die we al hadden moeten weten - wat dat is echt basis - klonken mij totaal onbekend. Ik zou het nooit zou leren en deze stap was veel te hoog gegrepen voor mij. Alle leraren van vroeger hadden gelijk.
Gelukkig heb ik de liefste mama van de wereld die naar me luisterde, vroeg of ze iets kon doen (Snap je statistiek dan? Nee.. Oh, dan niet) en ze zei: 'wanneer je je diploma in ontvangst neemt zal ik je herinneren aan dit moment en zul je voelen hoe groot de overwinning is'.
De weg was niet makkelijk, ik heb er een jaar langer over gedaan dan 'hoort'. Ik heb van minimaal 3 mensen bijles gekregen en zat vele avonden en zondagen in de bieb om te studeren. En na 3 jaar was het zover, het moment dat mijn moeder zei: 'weet je nog, de eerste dag? En het is je gewoon gelukt!'. En ik voelde hoe groot deze overwinning was.